URAN - LEŻĄCY "NA BOKU"

Planeta ta została odkryta w 1871 przez Anglika Williama Herschela, za pomocą własnoręcznie zbudowanego przez niego wielkiego teleskopu w Bath koło Londynu. Uran wyróżnia się tym, że jego oś obrotu nachylona jest do płaszczyzny orbity pod kątem 98°. W stosunku do swej drogi wokół Słońca leży on więc prawie poziomo. Planeta ta kieruje ku Słońcu stale pewne obszary koło równika lub koło biegunów. Na biegunach Urana dzień i noc trwają więc połowę roku uranowego. Ponieważ rok na Uranie jest nieco dłuższy niż 84 lata ziemskie, oznacza to, że na biegunach Urana panują trwające po 42 lata ciemności i dnie. Gruba i szaroniebieska atmosfera z metanu i wodoru nie pozwala na spojrzenie na powierzchnię Urana. Ponieważ jest on dość jasny, w sprzyjających warunkach obserwacyjnych i przy dokładnej znajomości jego pozycji można go dostrzec gołym okiem. Pięć największych księżyców Urana nosi nazwy: Ariel, Umbriel, Titania, Oberon i Miranda. W sumie odkryto 15 księżyców Urana. Podobnie jak dwie poprzednie planety, Uran ma system pierścieni. Znamy obecnie 11 bardzo rzadkich pierścieni Urana. W przeciwieństwie do pierścieni Saturna są one jednak bardzo wąskie.